1073, Prawo transportowe
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
L
3
P
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej
14.11.2009
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (WE) NR 1073/2009
z dnia 21 października 2009 r.
w sprawie wspólnych zasad dostępu do międzynarodowego rynku usług autokarowych
i autobusowych i zmieniające rozporządzenie (WE) nr 561/2006
(wersja przekształcona)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
(3)
W celu zapewnienia spójnych ram prawnych dla mię
dzynarodowego autobusowego i autokarowego przewozu
osób na terytorium Wspólnoty niniejsze rozporządzenie
powinno mieć zastosowanie do wszystkich międzynaro
dowych przewozów na terytorium Wspólnoty. Przewóz
z państw członkowskich do państw trzecich nadal w sze
rokim zakresie regulują umowy dwustronne pomiędzy
państwami członkowskimi a tymi państwami trzecimi.
Dlatego niniejsze rozporządzenie nie powinno mieć zasto
sowania do tej części przejazdu na terytorium państwa
członkowskiego, na którym zabrano lub na które dowie
ziono pasażerów, jeśli nie zostały zawarte niezbędne umo
wy pomiędzy Wspólnotą a zainteresowanymi państwami
trzecimi. Powinno ono jednak mieć zastosowanie na tery
torium państwa członkowskiego, przez które odbywa się
tranzyt.
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
w szczególności jego art. 71,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-
Społecznego
(
1
),
po konsultacji z Komitetem Regionów,
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu
(
2
),
(4)
Swoboda świadczenia usług stanowi podstawową zasadę
wspólnej polityki transportowej i wymaga zagwarantowa
nia przewoźnikom ze wszystkich państw członkowskich
dostępu do międzynarodowych rynków transportowych
bez dyskryminacji ze względu na przynależność państwo
wą lub miejsce siedziby.
a także mając na uwadze, co następuje:
(1)
W rozporządzeniu Rady (EWG) nr 684/92 z dnia 16 mar
ca 1992 r. w sprawie wspólnych zasad międzynarodowe
go przewozu osób autokarem i autobusem
(
3
) oraz
rozporządzeniu Rady (WE) nr 12/98 z dnia 11 grudnia
1997 r. ustanawiającym warunki dostępu przewoźników
niemających stałej siedziby w państwie członkowskim do
transportu drogowego osób w państwie członkowskim
(5)
Międzynarodowy autobusowy i autokarowy przewóz osób
powinien być uzależniony od posiadania licencji wspólno
towej. Przewoźnicy powinni być zobowiązani do posiada
nia w każdym pojeździe poświadczonej za zgodność
z oryginałem kopii licencji wspólnotowej w celu ułatwie
nia organom odpowiedzialnym za zapewnienie przestrze
gania przepisów skutecznej kontroli, szczególnie poza
terytorium państwa członkowskiego, w którym przewoź
nik ma siedzibę. Należy określić warunki wydawania i co
fania licencji wspólnotowych, ich okresy ważności oraz
szczegółowe zasady dotyczące korzystania z nich. Istnieje
również potrzeba przyjęcia szczegółowych specyfikacji
dotyczących układu graficznego i innych elementów licen
cji wspólnotowej i jej poświadczonych kopii.
(
4
)
należy dokonać szeregu istotnych zmian. Dla uproszcze
nia i zapewnienia przejrzystości rozporządzenia te należy
przekształcić i połączyć w jedno rozporządzenie.
(2)
Ustanowienie wspólnej polityki transportowej pociąga za
sobą między innymi ustalenie wspólnych zasad, mających
zastosowanie do międzynarodowego przewozu drogowe
go osób oraz warunków, na jakich przewoźnicy niemają
cy siedziby w państwie członkowskim mogą świadczyć
usługi transportu krajowego w danym państwie
członkowskim.
(6)
Kontrole drogowe powinny być prowadzone bez stosowa
nia bezpośredniej lub pośredniej dyskryminacji ze wzglę
du na przynależność państwową przewoźnika drogowego
lub na państwo siedziby przewoźnika drogowego lub pań
stwo rejestracji pojazdu.
(
1
)
(7)
Należy przyjąć elastyczne rozwiązania, z zastrzeżeniem
niektórych warunków dotyczących szczególnych usług re
gularnych i niektórych usług okazjonalnych, w celu zaspo
kojenia potrzeb rynku.
(
2
) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 5 czerwca 2008 r. (dotych
czas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym), wspólne stanowi
sko Rady z dnia 9 stycznia 2009 r.
,
stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 23 kwietnia 2009 r. (do
tychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja
Rady z dnia 24 września 2009 r.
(8)
Przy zachowaniu zasady udzielania zezwoleń na prowa
dzenie usług regularnych należy dokonać zmiany niektó
rych zasad, w szczególności w zakresie trybu udzielania
zezwoleń.
(
3
)
(
4
)
1
P
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej
L 300/89
(9)
Zezwolenia na wykonywanie usług regularnych powinny
być odtąd wydawane po przeprowadzeniu postępowania
w sprawie udzielenia zezwolenia, chyba że istnieją wyraź
nie określone powody odmowy wydania zezwolenia, leżą
ce po stronie wnioskodawcy. Powody odmowy związane
z odnośnym rynkiem obejmują fakt, że albo wykonywana
usługa w poważny sposób wpływałaby na rentowność
porównywalnej usługi świadczonej na podstawie umowy
lub umów o usługi publiczne na danych bezpośrednich
odcinkach, albo że zasadniczym celem usługi nie jest prze
wożenie pasażerów między przystankami położonymi
w różnych państwach członkowskich.
(15)
Państwa członkowskie powinny wpisywać do swoich kra
jowych rejestrów elektronicznych przewoźników drogo
wych wszystkie poważne naruszenia, które można
przypisać przewoźnikom i które doprowadziły do nałoże
nia sankcji.
(16)
W celu ułatwienia i wzmocnienia wymiany informacji po
między organami krajowymi państwa członkowskie po
winny dokonywać wymiany istotnych informacji za
pośrednictwem krajowych punktów kontaktowych usta
nowionych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Euro
pejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 z dnia
21 października 2009 r. ustanawiającym wspólne zasady
dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika
drogowego
(10)
Przewoźnicy niemający siedziby w państwie członkow
skim powinni być dopuszczeni do świadczenia niektórych
usług krajowego przewozu drogowego osób, przy
uwzględnieniu szczególnego charakteru każdego rodzaju
usług. W przypadku gdy wykonywane są takie przewozy
kabotażowe, powinny one podlegać przepisom wspólno
towym, jak na przykład rozporządzeniu (WE)
nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych
przepisów socjalnych odnoszących się do transportu dro
gowego
(
3
).
(17)
Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządze
nia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady
1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą
warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przy
znanych Komisji
(
4
).
(
1
) oraz przepisom krajowym obowiązującym
w określonych dziedzinach w przyjmującym państwie
członkowskim.
(18)
W szczególności Komisja powinna być uprawniona do
określenia wzorów pewnych dokumentów, które będą
używane przy stosowaniu niniejszego rozporządzenia,
a także do dostosowywania załączników I i II do niniejsze
go rozporządzenia do postępu technicznego. Ponieważ
środki te mają zasięg ogólny i mają na celu zmianę innych
niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia oraz
uzupełnienie niniejszego rozporządzenia poprzez dodanie
nowych elementów innych niż istotne, muszą one zostać
przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kon
trolą, określoną w art. 5a decyzji 1999/468/WE.
(11)
Do przewoźników wykonujących drogowe przewozy ka
botażowe zastosowanie mają przepisy dyrektywy
96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
16 grudnia 1996 r. dotyczącej delegowania pracowników
w ramach świadczenia usług
(
2
).
(12)
W przypadkach dotyczących usług regularnych jedynie
usługi regularne świadczone jako część międzynarodo
wych usług regularnych, wyłączając usługi miejskie i pod
miejskie, powinny być otwarte dla przewoźników
niemających siedziby w państwie członkowskim, z za
strzeżeniem określonych warunków, w szczególności obo
wiązujących przepisów przyjmującego państwa
członkowskiego.
(19)
Państwa członkowskie powinny podjąć niezbędne działa
nia w celu wykonania niniejszego rozporządzenia,
w szczególności w zakresie skutecznych, proporcjonal
nych i odstraszających sankcji.
(20)
By sprzyjać turystyce i korzystaniu z przyjaznych środo
wisku środków transportu, należy zmienić rozporządze
nie (WE) nr 561/2006 w taki sposób, by kierowcy
wykonujący pojedynczą okazjonalną usługę międzynaro
dowego przewozu pasażerów mogli odroczyć swój tygod
niowy okres odpoczynku o maksimum 12 kolejnych
dwudziestoczterogodzinnych okresów w przypadku, gdy
biorą oni udział w działalności z zakresu przewozu osób,
która zazwyczaj nie obejmuje ciągłego i wielogodzinnego
prowadzenia pojazdu. Takie odroczenie powinno być do
stępne tylko na bardzo rygorystycznych warunkach,
z uwzględnieniem bezpieczeństwa drogowego i warun
ków pracy kierowców, m.in. obowiązku skorzystania
z tygodniowego okresu odpoczynku bezpośrednio przed
usługą i bezpośrednio po niej. Komisja powinna ściśle
kontrolować korzystanie z tego odstępstwa. Jeżeli stan fak
tyczny uzasadniający skorzystanie z tego odstępstwa zmie
ni się zasadniczo, a odstępstwo przyniesie w konsekwencji
pogorszenie stanu bezpieczeństwa drogowego, Komisja
powinna przyjąć odpowiednie środki.
(13)
Wskazane jest, aby państwa członkowskie udzielały sobie
wzajemnej pomocy celem należytego stosowania niniej
szego rozporządzenia.
(14)
Należy maksymalnie ograniczyć formalności administra
cyjne, nie likwidując jednak kontroli i sankcji gwarantują
cych właściwe stosowanie i skuteczne egzekwowanie
przepisów niniejszego rozporządzenia. W tym celu należy
doprecyzować i udoskonalić istniejące przepisy dotyczące
cofnięcia licencji wspólnotowej. Obowiązujące przepisy
należy dostosować celem umożliwienia skutecznego kara
nia poważnych naruszeń popełnianych w państwie człon
kowskim innym niż państwo, w którym przewoźnik ma
swoją siedzibę. Sankcje nie powinny mieć charakteru
dyskryminującego i powinny być proporcjonalne do wagi
naruszenia. Należy przewidzieć możliwość złożenia odwo
łania w każdym przypadku nałożenia sankcji.
(
1
)
(
3
) Zob. s. 51 niniejszego Dziennika Urzędowego.
(
2
)
(
4
)
L
3
P
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej
14.11.2009
(21)
Ponieważ cel niniejszego rozporządzenia, jakim jest za
pewnienie spójnych ram dla międzynarodowego przewo
zu autobusowego i autokarowego osób we Wspólnocie,
nie może zostać osiągnięty przez państwa członkowskie
w wystarczającym stopniu, a zatem, ze względu na skalę
i skutki działania, może zostać w większym stopniu osiąg
nięty na poziomie wspólnotowym, Wspólnota może pod
jąć działania zgodne z zasadą pomocniczości określoną
w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności,
określoną tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wy
kracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tego celu,
Artykuł 2
Definicje
Na użytek niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące
definicje:
1) „przewóz międzynarodowy” oznacza:
a) przejazd pojazdu, w przypadku gdy miejsce odjazdu
i miejsce docelowe znajdują się w dwóch różnych pań
stwach członkowskich, z tranzytem lub bez tranzytu
przez co najmniej jedno państwo członkowskie lub pań
stwo trzecie;
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
ROZDZIAŁ I
b) przejazd pojazdu, w przypadku gdy miejsce odjazdu
i miejsce docelowe znajdują się w tym samym państwie
członkowskim, obejmujący zabieranie lub dowożenie
pasażerów w innym państwie członkowskim lub pań
stwie trzecim;
PRZEPISY OGÓLNE
Artykuł 1
Zakres stosowania
c) przejazd pojazdu z jednego państwa członkowskiego do
państwa trzeciego lub w odwrotnym kierunku, z tran
zytem lub bez tranzytu przez co najmniej jedno pań
stwo członkowskie lub państwo trzecie; lub
1. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do międzynaro
dowego autobusowego i autokarowego przewozu osób na tery
torium Wspólnoty przez przewoźników zarobkowych lub
pracujących na potrzeby własne, mających siedzibę w państwie
członkowskim zgodnie z jego ustawodawstwem, przy użyciu po
jazdów zarejestrowanych w tym państwie członkowskim, które
nadają się, ze względu na swoją konstrukcję i wyposażenie, do
przewozu więcej niż dziewięciu osób, włączając kierowcę, i które
są do tego celu przeznaczone, oraz do ruchu tych pojazdów pu
stych w związku z takim przewozem.
d) przejazd pojazdu między państwami trzecimi z tranzy
tem przez co najmniej jedno państwo członkowskie;
2) „usługi regularne” oznaczają usługi polegające na przewozie
osób w określonych odstępach czasu i na określonych tra
sach, przy czym pasażerowie są zabierani z określonych
z góry przystanków i dowożeni na z góry określone
przystanki;
Zmiana pojazdu lub przerwa w przewozie dla umożliwienia rea
lizacji części przejazdu przy użyciu innego środka transportu nie
ma wpływu na stosowanie niniejszego rozporządzenia.
3) „szczególne usługi regularne” oznaczają usługi regularne bez
względu na to, przez kogo są organizowane, które polegają
na przewozie określonych kategorii pasażerów z wyłącze
niem innych pasażerów;
2. W przypadku przewozu z państwa członkowskiego do pań
stwa trzeciego i w odwrotnym kierunku niniejsze rozporządze
nie ma zastosowanie do części przejazdu na terytorium
dowolnego państwa członkowskiego, przez które odbywa się
tranzyt. Rozporządzenie nie ma zastosowania do tej części prze
jazdu na terytorium państwa członkowskiego, na którym zabra
no lub na które dowieziono pasażerów, jeśli nie została zawarta
niezbędna umowa między Wspólnotą a zainteresowanym pań
stwem trzecim.
4) „usługi okazjonalne” oznaczają usługi, które nie są objęte de
finicją usług regularnych, w tym szczególnych usług regular
nych, oraz których główną cechą jest to, że obejmują
przewóz grup pasażerów utworzonych z inicjatywy zlece
niodawcy lub samego przewoźnika;
5) „działalność transportowa prowadzona na potrzeby własne”
oznacza działalność prowadzoną w celach niekomercyjnych
i niezarobkowych przez osoby fizyczne lub prawne, przy
czym:
3. Do czasu zawarcia umów, o których mowa w ust. 2, niniej
sze rozporządzenie nie ma wpływu na postanowienia umów
dwustronnych zawartych przez państwa członkowskie z tymi
państwami trzecimi, dotyczące przewozu z państwa członkow
skiego do państwa trzeciego i w odwrotnym kierunku.
— działalność transportowa jest jedynie dla takiej osoby fi
zycznej lub prawnej działalnością o charakterze pomoc
niczym, oraz
— używane pojazdy są własnością tej osoby fizycznej lub
prawnej lub zostały przez nią pozyskane na warunkach
odroczenia płatności, lub są przedmiotem długotermi
nowej umowy leasingu, oraz pojazdy te są prowadzone
przez członka personelu osoby fizycznej lub osoby
prawnej lub przez tę osobę fizyczną lub personel zatrud
niony przez dane przedsiębiorstwo lub pozostający w je
go dyspozycji na mocy zobowiązania umownego;
4. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do krajowego
zarobkowego przewozu drogowego osób, wykonywanego tym
czasowo przez przewoźnika niemającego siedziby w danym pań
stwie członkowskim, zgodnie z rozdziałem V.
1
P
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej
L 300/91
6) „przyjmujące państwo członkowskie” oznacza państwo
członkowskie, w którym przewoźnik prowadzi działalność,
inne niż państwo członkowskie, w którym ma on siedzibę;
2. Każdemu przewoźnikowi pracującemu na potrzeby własne,
o którym mowa w art. 1, zezwala się na wykonywanie usług
transportowych zgodnie z art. 5 ust. 5, bez dyskryminacji ze
względu na przynależność państwową lub miejsce siedziby, jeśli:
7) „przewóz kabotażowy” oznacza albo:
a) jest on upoważniony w państwie członkowskim siedziby do
wykonywania przewozu autokarowego i autobusowego
zgodnie z warunkami dostępu do rynku przewidzianymi
w przepisach krajowych;
— krajowe usługi zarobkowego przewozu drogowego
osób wykonywane tymczasowo przez przewoźnika
w przyjmującym państwie członkowskim, albo
— zabieranie i dowożenie pasażerów w tym samym pań
stwie członkowskim, w ramach międzynarodowej usłu
gi regularnej, zgodnie z przepisami niniejszego
rozporządzenia, pod warunkiem że nie jest to główny
cel tej usługi;
b) spełnia wymagania prawne dotyczące norm przewidzianych
dla kierowców i pojazdów, określone w szczególności w dy
rektywach 92/6/EWG, 96/53/WE i 2003/59/WE.
ROZDZIAŁ II
8) „poważne naruszenie wspólnotowych przepisów w zakresie
transportu drogowego” oznacza naruszenia mogące prowa
dzić do utraty dobrej reputacji zgodnie z art. 6 ust. 1 i 2 roz
porządzenia (WE) nr 1071/2009 lub tymczasowego albo
trwałego cofnięcia licencji wspólnotowej.
LICENCJA WSPÓLNOTOWA I DOSTĘP DO RYNKU
Artykuł 4
Licencja wspólnotowa
Artykuł 3
Swoboda świadczenia usług
1. Prowadzenie międzynarodowego autobusowego i autoka
rowego przewozu osób wymaga posiadania licencji wspólnoto
wej wydanej przez właściwe organy państwa członkowskiego
siedziby.
1. Każdemu przewoźnikowi zarobkowemu, o którym mowa
w art. 1, zezwala się, zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, na
wykonywanie usług regularnych, w tym szczególnych usług re
gularnych i usług okazjonalnych w zakresie przewozu autokaro
wego i autobusowego bez dyskryminacji ze względu na
przynależność państwową lub miejsce siedziby, jeżeli:
2. Właściwe organy państwa członkowskiego siedziby wydają
posiadaczowi oryginał licencji wspólnotowej, który jest przecho
wywany przez przewoźnika, oraz taką liczbę jej poświadczonych
za zgodność z oryginałem kopii, jaka odpowiada liczbie pojaz
dów wykorzystywanych do międzynarodowego przewozu osób
będących w dyspozycji posiadacza licencji wspólnotowej, bez
względu na to, czy stanowią one jego własność, czy są w jego po
siadaniu szczególnie na mocy umowy sprzedaży na raty, umowy
najmu lub umowy leasingu.
a) jest on upoważniony w państwie członkowskim siedziby do
wykonywania przewozów autokarowych i autobusowych
w formie usług regularnych, w tym szczególnych usług re
gularnych lub usług okazjonalnych, zgodnie z warunkami
dostępu do rynku określonymi w przepisach krajowych;
Licencja wspólnotowa i jej poświadczone za zgodność z orygina
łem kopie odpowiadają wzorowi określonemu w załączniku II.
Zawierają one co najmniej dwie cechy bezpieczeństwa wymienio
ne w załączniku I.
b) spełnia warunki określone zgodnie ze wspólnotowymi zasa
dami dotyczącymi dostępu do zawodu przewoźnika drogo
wego w transporcie krajowym i międzynarodowym; oraz
Komisja dostosowuje załączniki I i II do postępu technicznego.
Środki te, mające na celu zmianę innych niż istotne elementów
niniejszego rozporządzenia, są przyjmowane zgodnie z procedu
rą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 26
ust. 2.
c) spełnia wymogi prawne dotyczące norm przewidzianych dla
kierowców i pojazdów, określone w szczególności w dyrek
tywie Rady 92/6/EWG z dnia 10 lutego 1992 r. w sprawie
montowania i zastosowania urządzeń ograniczenia prędko
ści w niektórych kategoriach pojazdów silnikowych we
Wspólnocie
(
1
), dyrektywie Rady 96/53/WE z dnia 25 lipca
1996 r. ustanawiającej dla niektórych pojazdów drogowych
poruszających się na terytorium Wspólnoty maksymalne do
puszczalne wymiary w ruchu krajowym i międzynarodo
wym oraz maksymalne dopuszczalne obciążenia w ruchu
międzynarodowym
Licencja wspólnotowa i jej poświadczone za zgodność z orygina
łem kopie są opatrzone pieczęcią organu wydającego, jak również
podpisem oraz numerem seryjnym. Numery seryjne licencji
wspólnotowej i jej poświadczonych za zgodność z oryginałem
kopii wpisuje się do krajowego rejestru elektronicznego przewoź
ników drogowych przewidzianego w art. 16 rozporządzenia
(WE) nr 1071/2009, jako część zbioru danych dotyczących
przewoźnika.
(
2
) i w dyrektywie 2003/59/WE Parla
mentu Europejskiego i Rady z dnia 15 lipca 2003 r. w spra
wie wstępnej kwalifikacji i okresowego szkolenia kierowców
niektórych pojazdów drogowych do przewozu rzeczy lub
osób
(
3
).
3. Licencja wspólnotowa jest udzielana na rzecz określonego
przewoźnika i nie może być przenoszona. W każdym z pojazdów
przewoźnika przechowuje się kopię licencji wspólnotowej po
świadczoną za zgodność z oryginałem, która jest okazywana na
żądanie upoważnionego funkcjonariusza służb kontrolnych.
(
1
)
(
2
)
(
3
)
L
3
P
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej
14.11.2009
4. Licencja wspólnotowa jest wydawana na odnawialne okresy
nie dłuższe niż dziesięć lat.
2. Szczególne usługi regularne obejmują:
Licencje wspólnotowe i ich poświadczone za zgodność z orygi
nałem kopie wydane przed datą rozpoczęcia stosowania niniej
szego rozporządzenia zachowują ważność do dnia wygaśnięcia
ich ważności.
a) przewóz pracowników na trasie między miejscem pracy
a miejscem zamieszkania;
b) przewóz uczniów i studentów do i z instytucji edukacyjnej.
5. Właściwe organy państwa członkowskiego siedziby spraw
dzają w przypadku złożenia wniosku o licencję wspólnotową lub
w przypadku przedłużania ważności licencji wspólnotowej zgod
nie ust. 4 niniejszego artykułu, czy przewoźnik spełnia lub speł
nia w dalszym ciągu warunki określone w art. 3 ust. 1.
Fakt, że usługi szczególne mogą być zróżnicowane w zależ
ności od potrzeb użytkowników, nie ma wpływu na zalicze
nie ich do usług regularnych.
Świadczenie szczególnych usług regularnych nie wymaga
zezwolenia zgodnie z rozdziałem III, jeżeli odbywa się na
podstawie umowy pomiędzy organizatorem
i przewoźnikiem.
6. W przypadkach gdy warunki, o których mowa w art. 3
ust. 1, nie są spełnione, właściwe organy państwa członkowskie
go siedziby odmawiają wydania lub odnowienia licencji wspól
notowej, lub ją cofają, w drodze decyzji zawierającej uzasadnienie.
3. Świadczenie usług okazjonalnych nie wymaga zezwolenia
zgodnie z rozdziałem III.
7. Państwa członkowskie gwarantują wnioskodawcy lub
posiadaczowi licencji wspólnotowej prawo odwołania od decyzji
dotyczącej odmowy wydania licencji lub cofnięcia licencji, pod
jętej przez właściwe organy państwa członkowskiego siedziby.
Organizacja usług równoległych lub tymczasowych porównywal
nych z istniejącymi usługami regularnymi oraz skierowanych do
tych samych osób wymaga jednak zezwolenia zgodnie z proce
durą określoną w rozdziale III.
8. Państwa członkowskie mogą zdecydować, że licencja
wspólnotowa jest uznawana również w odniesieniu do krajowej
działalności transportowej.
Usługi okazjonalne nie tracą charakteru usług okazjonalnych wy
łącznie z powodu ich świadczenia z określoną częstotliwością.
Artykuł 5
Dostęp do rynku
Usługi okazjonalne mogą być świadczone przez grupę przewoź
ników działających na rzecz tego samego zleceniodawcy, a pod
różni mogą skorzystać z połączenia na trasie u innego
przewoźnika z tej samej grupy, na terytorium danego państwa
członkowskiego.
1. Usługi regularne są powszechnie dostępne, z zastrzeżeniem,
w stosownych przypadkach, obowiązku rezerwacji.
Komisja określa procedury przekazywania nazw takich przewoź
ników i punktów połączeń na trasie właściwym organom danego
państwa członkowskiego. Środki te, mające na celu zmianę ele
mentów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, przyjmu
je się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą,
o której mowa w art. 26 ust. 2.
Świadczenie takich usług wymaga zezwolenia zgodnie z przepi
sami rozdziału III.
Świadczenie usług regularnych z państwa członkowskiego do
państwa trzeciego i w odwrotnym kierunku wymaga zezwolenia
zgodnie z umową dwustronną pomiędzy danym państwem
członkowskim i państwem trzecim oraz, w stosownych przypad
kach, z państwem członkowskim, przez które odbywa się tran
zyt, o ile nie została zawarta niezbędna umowa pomiędzy
Wspólnotą a danym państwem trzecim.
4. Puste przejazdy pojazdów w związku z transportem,
o którym mowa w ust. 2 akapit trzeci i ust. 3 akapit pierwszy,
również nie wymagają zezwolenia.
5. Działalność transportowa prowadzona na potrzeby własne
nie podlega żadnemu systemowi zezwoleń, ale podlega systemo
wi zaświadczeń.
Na regularny charakter usługi nie mają wpływu żadne zmiany wa
runków świadczenia usług.
Zaświadczenia są wydawane przez właściwe organy państwa
członkowskiego, w którym zarejestrowany jest pojazd, i są waż
ne na cały przejazd łącznie z tranzytem.
Przy organizacji usług równoległych lub tymczasowych skiero
wanych do tych samych klientów co istniejące usługi regularne,
przy nieobsługiwaniu niektórych przystanków i przy obsłudze
dodatkowych przystanków w ramach istniejących usług regular
nych obowiązują takie same zasady, jak w odniesieniu do istnie
jących usług regularnych.
Komisja określa wzór zaświadczeń. Środki te, mające na celu
zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządze
nia, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną
z kontrolą, o której mowa w art. 26 ust. 2.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]