1007 nr 117, Górnictwo i Geologia AGH, Technika Strzelnicza
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
©Kancelaria Sejmu
s. 1/1
USTAWA
z dnia 21 czerwca 2002 r.
o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego
1)
Opracowano na pod-
stawie: Dz.U. z 2002
r. Nr 117, poz. 1007,
Nr 238, poz. 2019, z
2004 r . Nr 222, poz.
2249, z 2006 r. Nr
104, poz. 708 i 711, z
2007 r. Nr 176, poz.
1238, z 2008 r. Nr
214, poz. 1347, z 2009
r. Nr 125, poz. 1036,
Nr 168, poz. 1323.
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
Ustawa określa:
1) zasady wydawania oraz cofania pozwoleń na nabywanie, przechowywanie
lub używanie materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywil-
nego,
2) zasady używania materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cy-
wilnego,
3) zasady przemieszczania materiałów wybuchowych przeznaczonych do
użytku cywilnego i jego kontroli, z wyłączeniem wyrobów pirotechnicz-
nych,
4) zasadnicze wymagania dla wprowadzanych do obrotu materiałów wybu-
chowych przeznaczonych do użytku cywilnego zaliczonych do klasy 1 ma-
teriałów niebezpiecznych, z wyłączeniem amunicji i wyrobów pirotechnicz-
nych,
5) procedury oceny zgodności oraz sposób oznaczania materiałów wybucho-
wych przeznaczonych do użytku cywilnego, o których mowa w pkt 4,
6) zasady nadawania numeru identyfikacyjnego materiałom wybuchowym
przeznaczonym do użytku cywilnego na terytorium Rzeczypospolitej Pol-
skiej oraz prowadzenia rejestru materiałów wybuchowych przeznaczonych
do użytku cywilnego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
7) zasady znakowania plastycznych materiałów wybuchowych przeznaczonych
do użytku cywilnego.
1)
Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy Rady 93/15/EWG z
dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących wprowadzania do obrotu i
kontroli materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz.Urz. WE L 121
z 15.05.1993, str. 20, z późn. zm.; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 12, str. 58, z
późn. zm.).
2009-11-04
©Kancelaria Sejmu
s. 2/2
Art. 2.
1. Przepisy ustawy stosuje się do przedsiębiorców i jednostek naukowych, z wyłą-
czeniem jednostek naukowych będących jednostkami organizacyjnymi Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej albo Policji.
2. Przepisy ustawy stosuje się także do osób zagranicznych i przedsiębiorców za-
granicznych w zakresie przemieszczania materiałów wybuchowych przeznaczo-
nych do użytku cywilnego.
3. Przepisów ustawy nie stosuje się do materiałów wybuchowych nabywanych,
przechowywanych, przemieszczanych i używanych przez Siły Zbrojne Rzeczy-
pospolitej Polskiej, Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencję Wywia-
du, Służbę Kontrwywiadu Wojskowego, Służbę Wywiadu Wojskowego, Cen-
tralne Biuro Antykorupcyjne, Biuro Ochrony Rządu, Policję, Służbę Więzienną,
Straż Graniczną, Służbę Celną oraz przez armie obcych państw przebywające na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 3.
Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) amunicji - należy przez to rozumieć jedną z odmian wyrobów wypełnionych
materiałem wybuchowym przeznaczoną do miotania na odległość przy uży-
ciu broni palnej,
2) bezpieczeństwie - należy przez to rozumieć zapobieganie wypadkom, a je-
żeli mają one miejsce ograniczanie ich skutków,
3) grupach zgodności - należy przez to rozumieć oznaczone literowo grupy
zgodności materiałów i przedmiotów wybuchowych określone w załączniku
A,
4) jednostkach naukowych - należy przez to rozumieć jednostki, o których
mowa w art. 3 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o Komitecie Badań
Naukowych (Dz.U. z 2001 r. Nr 33, poz. 389 i z 2003 r. Nr 39, poz. 335),
5) jednostce notyfikowanej - należy przez to rozumieć autoryzowaną jednostkę
certyfikującą i kontrolującą notyfikowaną na zasadach i w trybie określo-
nych w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności
(Dz.U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2087),
6) klasach materiałów niebezpiecznych - należy przez to rozumieć grupy mate-
riałów i przedmiotów niebezpiecznych wydzielone na podstawie domi-
nującego zagrożenia, określone w załączniku A,
7) kodzie klasyfikacyjnym - należy przez to rozumieć symbol cyfrowo-
literowy składający się z podklasy i litery grupy zgodności materiału i
przedmiotu wybuchowego,
8) materiałach pirotechnicznych - należy przez to rozumieć jedną z odmian
materiałów wybuchowych będącą materiałem lub mieszaniną materiałów
przewidzianych do wytwarzania efektów cieplnych, świetlnych, dźwięko-
wych, gazu, dymu lub kombinacji tych efektów w wyniku bezdetonacyjnej,
samopodtrzymującej się reakcji chemicznej, a także wyroby wypełnione
materiałem pirotechnicznym,
2009-11-04
©Kancelaria Sejmu
s. 3/3
9) materiałach wybuchowych - należy przez to rozumieć substancje chemiczne
stałe lub ciekłe albo mieszaniny substancji zdolne do reakcji chemicznej z
wytwarzaniem gazu o takiej temperaturze i ciśnieniu i z taką szybkością, że
mogą powodować zniszczenia w otaczającym środowisku, a także wyroby
wypełnione materiałem wybuchowym,
9a) plastycznych materiałach wybuchowych – należy przez to rozumieć mate-
riały wybuchowe w giętkiej lub elastycznej prasowanej postaci, których
opis jest przedstawiony w części 1 ust. I „Opis materiałów wybuchowych”
załącznika technicznego do Konwencji,
10) normach zharmonizowanych - należy przez to rozumieć normy, o których
mowa w art. 5 pkt 14 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny
zgodności,
11) osobie zagranicznej - należy przez to rozumieć osobę zagraniczną, o której
mowa w art. 5 pkt 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności
gospodarczej (Dz.U. Nr 173, poz. 1807),
12) podklasach materiałów i przedmiotów niebezpiecznych - należy przez to ro-
zumieć wydzielone w klasie 1 materiałów niebezpiecznych podklasy mate-
riałów i przedmiotów wybuchowych o podobnym zachowaniu się przy spa-
laniu, deflagracji lub detonacji, określone w załączniku A,
13) przedsiębiorcy - należy przez to rozumieć przedsiębiorcę, o którym mowa w
art. 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej,
14) przedsiębiorcy zagranicznym - należy przez to rozumieć przedsiębiorcę, o
którym mowa w art. 5 pkt 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie dzia-
łalności gospodarczej,
15) przemieszczaniu - należy przez to rozumieć każde rzeczywiste przekazanie
materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego na obsza-
rze Unii Europejskiej, Republiki Turcji lub państwa członkowskiego Euro-
pejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Eu-
ropejskim Obszarze Gospodarczym oprócz przekazania w obrębie działania
jednego przedsiębiorcy,
16) umowie ADR - należy przez to rozumieć Umowę europejską dotyczącą
międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych
(ADR), sporządzoną w Genewie dnia 30 września 1957 r. (Dz.U. z 2002 r.
Nr 194, poz. 1629 oraz z 2003 r. Nr 207, poz. 2013 i 2014), wraz ze zmia-
nami obowiązującymi od daty ich wejścia w życie w stosunku do Rzeczy-
pospolitej Polskiej, podanymi do publicznej wiadomości we właściwy spo-
sób,
17) używaniu - należy przez to rozumieć prowadzenie przez przedsiębiorców i
jednostki naukowe wszelkich prac związanych ze stosowaniem materiałów
wybuchowych do celów cywilnych,
18) wprowadzeniu do obrotu - należy przez to rozumieć przekazanie po raz
pierwszy materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego
użytkownikowi, konsumentowi lub sprzedawcy przez producenta, jego
upoważnionego przedstawiciela lub importera,
18a) oczyszczaniu terenów – należy przez to rozumieć poszukiwanie materiałów
wybuchowych, wydobycie, zabezpieczenie, zniszczenie lub unieszkodli-
2009-11-04
©Kancelaria Sejmu
s. 4/4
wienie znalezionych materiałów wybuchowych na lądzie, wodach śródlą-
dowych i obszarach morskich,
19) wyrobach pirotechnicznych - należy przez to rozumieć wyroby zawierające
jeden lub kilka materiałów pirotechnicznych, przeznaczone do uzyskiwania
efektów pirotechnicznych, w tym widowiskowych,
20) zabezpieczeniu - należy przez to rozumieć użycie środków technicznych
zapobiegających wykorzystaniu materiałów wybuchowych przeznaczonych
do użytku cywilnego niezgodnie z prawem lub w sposób zagrażający po-
rządkowi publicznemu,
21) załączniku A - należy przez to rozumieć załącznik A do umowy ADR,
22) zasadniczych wymaganiach - należy przez to rozumieć zasadnicze wyma-
gania określone w art. 5 pkt 16 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie
oceny zgodności,
23) Konwencji – należy przez to rozumieć Konwencję w sprawie znakowania
plastycznych materiałów wybuchowych w celu ich wykrywania, podpisaną
w Montrealu dnia 1 marca 1991 r. (Dz. U. z 2007 r. Nr 135, poz. 948),
24) materiale znakującym – należy przez to rozumieć jedną z substancji wymie-
nionych w części 2 „Materiały znakujące” załącznika technicznego do
Konwencji,
25) znakowaniu plastycznych materiałów wybuchowych – należy przez to ro-
zumieć równomierne rozmieszczenie w plastycznym materiale wybucho-
wym materiału znakującego dodanego w ilości wskazanej w części 2 „Ma-
teriały znakujące” załącznika technicznego do Konwencji.
Art. 4.
1. W rozumieniu ustawy materiałami wybuchowymi przeznaczonymi do użytku cy-
wilnego są:
1) substancje i wyroby, które w toku procedury klasyfikacyjnej, o której mowa
w załączniku A, zostały zaliczone do klasy 1 materiałów niebezpiecznych,
2) materiały wybuchowe w stanie niewybuchowym ujęte w klasie 4.1 materia-
łów niebezpiecznych, wymienione w załączniku A, jeżeli przez wysuszenie
lub przemycie mogą być im przywrócone właściwości wybuchowe,
3) przedmioty ratownicze ujęte w klasie 9 materiałów niebezpiecznych, wy-
mienione w załączniku A, jeżeli zawierają materiały i przedmioty wybu-
chowe zaliczone do klasy 1 materiałów niebezpiecznych
-jeżeli są przeznaczone do celów cywilnych.
2. Materiał, co do którego istnieje uzasadnione przypuszczenie, że może mieć wła-
ściwości wybuchowe, lub wyrób wypełniony tym materiałem do czasu przepro-
wadzenia badań klasyfikacyjnych przez jednostki, o których mowa w ust. 3,
uważa się za zaklasyfikowany wstępnie jako materiał wybuchowy.
3. Klasyfikacji substancji lub wyrobu jako materiału wybuchowego przeznaczone-
go do użytku cywilnego oraz nadania mu kodu klasyfikacyjnego dokonują jed-
nostki organizacyjne upoważnione przez ministra właściwego do spraw gospo-
darki, na podstawie art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 28 października 2002 r.
o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych (Dz.U. Nr 199, poz. 1671
2009-11-04
©Kancelaria Sejmu
s. 5/5
oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 97, poz. 962 i Nr 173, poz. 1808), do prowa-
dzenia badań, klasyfikacji oraz określania warunków dopuszczania do przewozu
materiałów niebezpiecznych klas 1, 4.1 i 9, wymienionych w załączniku A.
Art. 4a.
1. Materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego na terytorium Rze-
czypospolitej Polskiej, z wyłączeniem amunicji, wyrobów pirotecznicznych oraz
materiałów niebezpiecznych klasy 4.1, podlegają obowiązkowi:
1) posiadania numeru identyfikacyjnego materiału wybuchowego przeznaczo-
nego do użytku cywilnego, zwanego dalej „numerem identyfikacyjnym”,
2) wpisu do rejestru materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cy-
wilnego, zwanego dalej „rejestrem”.
2. Organem właściwym w sprawach nadawania numeru identyfikacyjnego oraz
prowadzenia rejestru jest Prezes Wyższego Urzędu Górniczego.
3. Z wnioskiem o nadanie numeru identyfikacyjnego występuje producent, jego
upoważniony przedstawiciel lub importer materiału wybuchowego przeznaczo-
nego do użytku cywilnego.
4. Wniosek o nadanie numeru identyfikacyjnego zawiera:
1) nazwę i rodzaj materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilne-
go,
2) nazwę producenta materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cy-
wilnego i jego siedzibę,
3) określenie zakresu używania materiału wybuchowego przeznaczonego do
użytku cywilnego.
5. Do wniosku o nadanie numeru identyfikacyjnego dołącza się dokumentację za-
wierającą następujące informacje wymagane do prawidłowego i bezpiecznego
używania materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego:
1) dane techniczne materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywil-
nego,
2) parametry materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego
mające wpływ na bezpieczeństwo jego używania i bezpieczeństwo po-
wszechne,
3) instrukcje bezpiecznego używania materiału wybuchowego przeznaczonego
do użytku cywilnego,
4) warunki używania materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cy-
wilnego.
6. Nadanie numeru identyfikacyjnego następuje poprzez wydanie świadectwa na-
dania numeru identyfikacyjnego materiału wybuchowego przeznaczonego do
użytku cywilnego, zwanego dalej „świadectwem identyfikacyjnym”.
7. Świadectwo identyfikacyjne zawiera datę jego wydania, numer identyfikacyjny
oraz informację o zakresie używania materiału wybuchowego przeznaczonego
do użytku cywilnego.
8. Wydanie świadectwa identyfikacyjnego stanowi podstawę do wpisania do reje-
stru.
2009-11-04
[ Pobierz całość w formacie PDF ]