100105ordynacja podatkowa, STUDIA, studia II stopień, 3 semestr MSU FiR 2012 2013, PODSTAWY AUDYTY WEWNĘTRZBEGO, ...
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
USTAWA
z dnia 29 sierpnia 1997 r.
Ordynacja podatkowa
(tekst ujednolicony na podstawie: Dz. U. z 2005 r. Nr 85, poz. 727, Nr 86, poz. 732 i Nr 143, poz. 1199, z
2006 r. Nr 66, poz. 470, Nr 104, poz. 708, Nr 143, poz. 1031, Nr 217, poz. 1590 i Nr 225, poz. 1635, z
2007 r. Nr 112, poz. 769, Nr 120, poz. 818, Nr 192, poz. 1378 i Nr 225, poz. 1671, z 2008r. Nr 118, poz.
745, Nr 141, poz. 888 , Nr 180, poz. 1109, Nr 209, poz. 1316, 1318 i 1320 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97,
Nr 44, poz. 362 , Nr 57, poz. 466 , Nr 131, poz. 1075, Nr 157, poz. 1241, Nr 166, poz. 1317, Nr 168, poz.
1323, Nr 213, poz. 1652 i Nr 216, poz. 1676)
w brzmieniu obowi
ą
zuj
ą
cym od dnia 1 stycznia 2010 r.
DZIAŁ I
PRZEPISY OGÓLNE
Art. 1.
Ustawa normuje:
1) zobowiązania podatkowe;
2) informacje podatkowe;
3) postępowanie podatkowe, kontrolę podatkową i czynności sprawdzające;
4) tajemnicę skarbową.
Art. 2.
§ 1. Przepisy ustawy stosuje się do:
1) podatków, opłat oraz niepodatkowych naleŜności budŜetu państwa oraz budŜetów jednostek
samorządu terytorialnego, do których ustalania lub określania uprawnione są organy podatkowe;
2) (uchylony);
3) opłaty skarbowej oraz opłat, o których mowa w przepisach o podatkach i opłatach lokalnych;
4) spraw z zakresu prawa podatkowego innych niŜ wymienione w pkt 1, naleŜących do właściwości
organów podatkowych.
§ 2. JeŜeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, przepisy działu III stosuje się równieŜ do opłat oraz
niepodatkowych naleŜności budŜetu państwa, do których ustalenia lub określenia uprawnione są inne niŜ
wymienione w § 1 pkt 1 organy.
§ 3. Organom, o których mowa w § 2, przysługują uprawnienia organów podatkowych.
§ 4. Przepisów ustawy nie stosuje się do świadczeń pienięŜnych wynikających ze stosunków
cywilnoprawnych oraz do opłat za usługi, do których stosuje się przepisy o cenach.
Art. 3.
Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) ustawach podatkowych - rozumie się przez to ustawy dotyczące podatków, opłat oraz
niepodatkowych naleŜności budŜetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie
obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i
obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a takŜe ich następców
prawnych oraz osób trzecich;
2) przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia
ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz
ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących
problematyki podatkowej, a takŜe przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw
podatkowych;
3) podatkach - rozumie się przez to równieŜ:
a) zaliczki na podatki,
b) raty podatków, jeŜeli przepisy prawa podatkowego przewidują płatność podatku w ratach,
c) opłaty oraz niepodatkowe naleŜności budŜetowe;
4) księgach podatkowych - rozumie się przez to księgi rachunkowe, podatkową księgę przychodów i
rozchodów, ewidencje oraz rejestry, do których prowadzenia, do celów podatkowych, na podstawie
odrębnych przepisów, obowiązani są podatnicy, płatnicy lub inkasenci;
5) deklaracjach - rozumie się przez to równieŜ zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania
obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci;
6) ulgach podatkowych - rozumie się przez to przewidziane w przepisach prawa podatkowego
zwolnienia, odliczenia, obniŜki albo zmniejszenia, których zastosowanie powoduje obniŜenie
podstawy opodatkowania lub wysokości podatku, z wyjątkiem obniŜenia kwoty podatku naleŜnego o
kwotę podatku naliczonego, w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, oraz innych
odliczeń stanowiących element konstrukcji tego podatku;
7) zwrocie podatku - rozumie się przez to zwrot róŜnicy podatku lub zwrot podatku naliczonego w
rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, a takŜe inne formy zwrotu podatku przewidziane
w przepisach prawa podatkowego;
8) niepodatkowych naleŜnościach budŜetowych - rozumie się przez to niebędące podatkami i opłatami
naleŜności stanowiące dochód budŜetu państwa lub budŜetu jednostki samorządu terytorialnego,
wynikające ze stosunków publicznoprawnych;
9) działalności gospodarczej - rozumie się przez to kaŜdą działalność zarobkową w rozumieniu
przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a takŜe
kaŜdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek,
nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby
wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców;
10) cenie transakcyjnej - rozumie się przez to cenę przedmiotu transakcji zawieranej pomiędzy
podmiotami powiązanymi w rozumieniu przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku
dochodowego od osób fizycznych, podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od
towarów i usług;
11) podmiocie krajowym - rozumie się przez to podmiot krajowy w rozumieniu przepisów prawa
podatkowego dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku dochodowego od
osób prawnych oraz zagraniczny zakład, w rozumieniu tych przepisów, połoŜony na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
12) podmiocie zagranicznym - rozumie się przez to podmiot zagraniczny w rozumieniu przepisów prawa
podatkowego dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku dochodowego od
osób prawnych oraz zagraniczny zakład podmiotu krajowego w rozumieniu tych przepisów, połoŜony
poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 3a.
§ 1. Podania oraz deklaracje określone w rozporządzeniu wydanym na podstawie § 3 mogą
być składane za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
§ 2. Organ podatkowy lub elektroniczna skrzynka podawcza systemu teleinformatycznego
administracji podatkowej potwierdza, w formie elektronicznej, złoŜenie deklaracji lub podania za pomocą
środków komunikacji elektronicznej.
§ 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje
deklaracji, które mogą być składane za pomocą środków komunikacji elektronicznej, mając na względzie
potrzebę stopniowego upowszechniania elektronicznej formy kontaktów z organami podatkowymi oraz
częstotliwość składania deklaracji.
Art. 3b.
§ 1. Deklaracja składana za pomocą środków komunikacji elektronicznej powinna zawierać:
1) dane w ustalonym formacie elektronicznym, zawarte we wzorze deklaracji określonym w odrębnych
przepisach,
2) jeden podpis elektroniczny.
§ 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia:
1) strukturę logiczną deklaracji i podań składanych za pomocą środków komunikacji elektronicznej;
2) sposób przesyłania deklaracji i podań za pomocą środków komunikacji elektronicznej;
3) rodzaje podpisu elektronicznego, którymi powinny być opatrzone poszczególne typy deklaracji lub
podań.
§ 3. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w § 2, minister właściwy do spraw finansów
publicznych powinien uwzględnić:
1) potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa, wiarygodności i niezaprzeczalności danych zawartych w
deklaracjach i podaniach oraz potrzebę ich ochrony przed nieuprawnionym dostępem;
2) limity wysokości zobowiązania podatkowego, kwoty nadpłaty lub zwrotu podatku wynikających z
deklaracji i rodzaj podatku, którego dotyczy deklaracja, a takŜe wymagania dla poszczególnych
rodzajów podpisu określone w przepisach o podpisie elektronicznym, w szczególności dotyczące
weryfikacji podpisu i znakowania czasem.
Art. 3c.
(uchylony).
Art. 3d.
Składanie deklaracji za pomocą środków komunikacji elektronicznej wójtowi, burmistrzowi
(prezydentowi miasta), staroście, marszałkowi województwa regulują odrębne przepisy.
Art. 4.
Obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana
powinność przymusowego świadczenia pienięŜnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w
tych ustawach.
Art. 5.
Zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie
podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w
wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.
Art. 6.
Podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie
pienięŜne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej.
Art. 7.
§ 1. Podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca
osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.
§ 2. Ustawy podatkowe mogą ustanawiać podatnikami inne podmioty niŜ wymienione w § 1.
Art. 8.
Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca
osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania
od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.
Art. 9.
Inkasentem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca
osobowości prawnej, obowiązana do pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym
terminie organowi podatkowemu.
Art. 10.
§ 1. Wprowadzenie zryczałtowanej formy opodatkowania nie pozbawia podatnika moŜliwości
dokonania wyboru opodatkowania na zasadach ogólnych.
§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeŜeli ustawy podatkowe nie przewidują moŜliwości wyboru przez
podatnika formy opodatkowania.
Art. 11.
Rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, chyba Ŝe ustawa podatkowa stanowi inaczej.
Art. 12.
§ 1. JeŜeli początkiem terminu określonego w dniach jest pewne zdarzenie, przy obliczaniu
tego terminu nie uwzględnia się dnia, w którym zdarzenie nastąpiło. Upływ ostatniego z wyznaczonej
liczby dni uwaŜa się za koniec terminu.
§ 2. Terminy określone w tygodniach kończą się z upływem tego dnia w ostatnim tygodniu, który
odpowiada początkowemu dniowi terminu.
§ 3. Terminy określone w miesiącach kończą się z upływem tego dnia w ostatnim miesiącu, który
odpowiada początkowemu dniowi terminu, a gdyby takiego dnia w ostatnim miesiącu nie było - w ostatnim
dniu tego miesiąca.
§ 4. Terminy określone w latach kończą się z upływem tego dnia w ostatnim roku, który odpowiada
początkowemu dniowi terminu, a gdyby takiego dnia w ostatnim roku nie było - w dniu, który poprzedzałby
bezpośrednio ten dzień.
§ 5. JeŜeli ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni
dzień terminu uwaŜa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy.
§ 6. Termin uwaŜa się za zachowany, jeŜeli przed jego upływem pismo zostało:
1) wysłane za pomocą środków komunikacji elektronicznej, za poświadczeniem przedłoŜenia, do
organu podatkowego lub do jednostki informatycznej obsługi administracji podatkowej;
2) nadane w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego albo złoŜone w polskim urzędzie
konsularnym;
3) złoŜone przez Ŝołnierza lub członka załogi statku morskiego w dowództwie jednostki wojskowej lub
kapitanowi statku;
4) złoŜone przez osobę pozbawioną wolności w administracji zakładu karnego;
5) złoŜone przez osobę aresztowaną w administracji aresztu śledczego.
DZIAŁ II
ORGANY PODATKOWE I ICH WŁA
Ś
CIWO
ŚĆ
Rozdział 1
Organy podatkowe
Art. 13.
§ 1. Organem podatkowym, stosownie do swojej właściwości, jest:
1) naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego, wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta
albo marszałek województwa - jako organ pierwszej instancji;
2) dyrektor izby skarbowej, dyrektor izby celnej - jako:
a) organ odwoławczy odpowiednio od decyzji naczelnika urzędu skarbowego lub naczelnika urzędu
celnego,
b) organ pierwszej instancji, na podstawie odrębnych przepisów,
c) organ odwoławczy od decyzji wydanej przez ten organ w pierwszej instancji;
3) samorządowe kolegium odwoławcze - jako organ odwoławczy od decyzji wójta, burmistrza
(prezydenta miasta), starosty albo marszałka województwa.
§ 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych jest organem podatkowym - jako:
1) organ pierwszej instancji w sprawach stwierdzenia niewaŜności decyzji, wznowienia postępowania,
zmiany lub uchylenia decyzji lub stwierdzenia jej wygaśnięcia - z urzędu;
2) organ odwoławczy od decyzji wydanych w sprawach, o których mowa w pkt 1;
3) organ właściwy w sprawach porozumień dotyczących ustalenia cen transakcyjnych;
4) organ właściwy w sprawach interpretacji przepisów prawa podatkowego,
5) organ właściwy w sprawach informacji przekazywanych przez banki i spółdzielcze kasy
oszczędnościowo-kredytowe o załoŜonych i zlikwidowanych rachunkach bankowych związanych z
prowadzeniem działalności gospodarczej.
§ 3. Organami podatkowymi wyŜszego stopnia są organy odwoławcze.
Art. 13a.
Rada Ministrów moŜe, w drodze rozporządzenia, nadać uprawnienia organów
podatkowych:
1) Szefowi Agencji Wywiadu,
2) Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
3) Szefowi Centralnego Biura Antykorupcyjnego,
4) Szefowi SłuŜby Wywiadu Wojskowego,
5) Szefowi SłuŜby Kontrwywiadu Wojskowego
- jeŜeli jest to uzasadnione ochroną tajemnicy państwowej i wymogami bezpieczeństwa państwa.
Art. 14.
Minister właściwy do spraw finansów publicznych sprawuje ogólny nadzór w sprawach
podatkowych.
Rozdział 1a
Interpretacje przepisów prawa podatkowego
Art. 14a.
Minister właściwy do spraw finansów publicznych dąŜy do zapewnienia jednolitego
stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej, dokonując w
szczególności jego interpretacji, przy uwzględnieniu orzecznictwa sądów oraz Trybunału Konstytucyjnego
lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (interpretacje ogólne).
Art. 14b.
§ 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek
zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa
podatkowego (interpretację indywidualną).
§ 2. Wniosek o interpretację indywidualną moŜe dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń
przyszłych.
§ 3. Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego
przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia
własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.
§ 4. Wnioskujący o wydanie interpretacji indywidualnej składa oświadczenie pod rygorem
odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, Ŝe elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o
wydanie interpretacji w dniu złoŜenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania
podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz Ŝe w tym
zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu
podatkowego lub organu kontroli skarbowej. W razie złoŜenia fałszywego oświadczenia wydana
interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych.
§ 5. Nie wydaje się interpretacji indywidualnej w zakresie tych elementów stanu faktycznego, które w
dniu złoŜenia wniosku o interpretację są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli
podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej albo gdy w tym zakresie sprawa została
rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli
skarbowej.
§ 6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w celu zapewnienia jednolitości wydawanych
wiąŜących interpretacji i usprawnienia obsługi wnioskodawców moŜe, w drodze rozporządzenia,
upowaŜnić podległe organy do wydawania interpretacji indywidualnych w jego imieniu i w ustalonym
zakresie określając jednocześnie właściwość rzeczową i miejscową upowaŜnionych organów.
§ 7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór
wniosku, o którym mowa w § 1, który zawiera dane identyfikujące wnioskodawcę oraz dane wskazane w §
2-5, oraz sposób uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 14f.
Art. 14c.
§ 1. Interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z
uzasadnieniem prawnym tej oceny. MoŜna odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeŜeli stanowisko
wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.
§ 2. W razie negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy interpretacja indywidualna zawiera
wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym.
§ 3. Interpretacja indywidualna zawiera pouczenie o prawie wniesienia skargi do sądu
administracyjnego.
Art. 14d.
Interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego wydaje się bez zbędnej zwłoki,
jednak nie później niŜ w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku. Do tego terminu nie wlicza się
terminów i okresów, o których mowa w art. 139 § 4.
Art. 14e.
§ 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych moŜe, z urzędu, zmienić wydaną
interpretację ogólną lub indywidualną, jeŜeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności
orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.
§ 2. Zawiadomienie o zmienionej interpretacji indywidualnej doręcza się podmiotowi, któremu w
danej sprawie interpretacja została wydana.
Art. 14f.
§ 1. Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł,
którą naleŜy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złoŜenia wniosku.
§ 2. W przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych
stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od kaŜdego przedstawionego we wniosku
odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.
§ 2a. Zwrot nienaleŜnej opłaty następuje nie później niŜ w terminie 7 dni od dnia zakończenia
postępowania w sprawie wydania interpretacji.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]