10561, - █▀ KSIĄŻKI [CZ3]
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Grzegorz Kasprzyk Legnica, 05.12.2002 r.Temat: Organizacje pozarzšdowe.Organizacje pozarzšdowe, ang. Non-governmental Organizations (NGOs) - lokalne,krajowe lub międzynarodowe stowarzyszenia obywateli, które nie sš częciš strukturrzšdowych i których działalnoć nie jest nastawiona na zysk. Podstawš współpracy ONZ zorganizacjami pozarzšdowymi jest art. 71 Karty Narodów Zjednoczonych, który mówi, żeONZ może zasięgać opinii organizacji pozarzšdowych. Bardziej szczegółowe uregulowaniazawiera rozdz. XIII Regulaminu Rady Gospodarczej i Społecznej (ECOSOC), któryokrela m. in. zasady działania Komitetu Organizacji Pozarzšdowych. Opiniuje on wnioski oprzyznanie statusu konsultacyjnego, którego posiadanie umożliwia branie udziału wposiedzeniach ECOSOC. Generalnie NGOs sš podzielone na 3 kategorie: pierwsza skupia teorganizacje, których zakres działania jest zbieżny z mandatem ECOSOC, druga obejmujeorganizacje pozarzšdowe majšce kompetencje w pewnych oddzielnych dziedzinachzainteresowania ECOSOC i trzecia - organizacje współpracujšce z niš okazjonalnie. Statuskonsultacyjny ma obecnie ponad 1500 organizacji pozarzšdowych, dodatkowo ponad 1500działajšcych w zakresie programów informacyjnych jest akredytowanych przy DepartamencieInformacji Publicznej ONZ. Wiele NGOs ma swoich przedstawicieli przy ONZ.Organizacje międzynarodowe Pozarzšdowe - organizacje międzynarodowe, którychczłonkami sš osoby fizyczne lub (i) prawne pochodzšce z różnych państw; nazywane sšorganizacjami pozarzšdowymi lub prywatnymi. W 1993 r. istniało ich 4830.Za o. m. p. nie uznaje się takich organizacji, których celem jest osišganie zysków (np.przedsiębiorstwa transnarodowe).O. m. p. stanowiš bardzo licznš i zróżnicowanš grupę organizacji. Sš wród nich organizacjepowszechne (np. Międzynarodowy Komitet Olimpijski) oraz organizacje regionalne (np. UniaEuropejska Federalistwów). Sš organizacje masowe, posiadajšce miliony członków wróżnych państwach (np. Międzynarodowa Konfederacja Wolnych Zwišzków Zawodowychliczšca ok. 50 mln członków w około 90 państwach), a także organizacje elitarne, liczšcekilkuset lub kilkudziesięciu członków (np. Pugwash skupiajšca wybitnych naukowców).Jedne sš otwarte - zrzeszajš ludzi wyznajšcych te same wartoci (np. organizacjepacyfistyczne), do innych mogš należeć tylko osoby z okrelonych rodowisk społecznych,zawodowych, grup etnicznych lub wyznaniowych (np. wiatowy Kongres Żydów,Międzynarodowy Komitet Pielęgniarek Katolickich, wiatowa Federacja Luterańska,Międzynarodowy Komitet Nauk Prawnych).Ze względu na cele oraz profil działalnoci o. m. p. można podzielić na:> ideologiczno-polityczne (np. Międzynarodówka Socjalistyczna, MiędzynarodówkaChrzecijańsko-Demokratyczna);> zwišzków zawodowych (np. wiatowa Federacja Zwišzków Zawodowych,Międzynarodowa Federacja Chrzecijańskich Zwišzków Zawodowych);> sportowe (np. Międzynarodowa Federacja Gimnastyczna, Międzynarodowy KomitetOlimpijski);> wyznaniowe (np. Pax Christi, Pax Romana, wiatowa Rada Kociołów);> naukowe, owiatowe i kulturalne (np. Stowarzyszenie Prawa Międzynarodowego,Międzynarodowe Stowarzyszenie Nauk Politycznych, Międzynarodowe TowarzystwoMuzyki Współczesnej);> pokojowe (np. Międzynarodowe Biuro Pokoju);> humanitarne (np. Międzynarodowy Klub Rotarian, Amnesty International, Caritas);> zawodowe (np. Międzynarodowe Stowarzyszenie Krytyków Sztuki, MiędzynarodoweStowarzyszenie Profesorów i Wykładowców Uniwersyteckich, Europejskie StowarzyszenieNauczycieli);> gospodarcze (np. Międzynarodowe Zrzeszenie Armatorów, Konferencja PółkuliZachodniej do spraw Ubezpieczeń, Międzyamerykańska Rada Handlu i Produkcji);> ochrony rodowiska (np. Greenpeace, Przyjaciele Ziemi).O. m. p. pełniš różnorodne funkcje. Najczęciej ułatwiajš kontakty między osobamiprywatnymi oraz grupami społecznymi z różnych państw. Sprzyjajš rozwojowi wymianymiędzynarodowej, przede wszystkim w sferach pozapolitycznych. Stanowiš czasami silnegrupy nacisku na rzšdy i organizacje międzynarodowe ( organizacje międzynarodowemiędzyrzšdowe). Wiele organizacji międzyrzšdowych współpracuje z nimi stale lubdorywczo. Sformalizowanš formš tej współpracy jest przyznawanie o. m. p. statusukonsultacyjnego przy organizacjach międzynarodowych. Dosyć silnš pozycję zdobyłyniektóre organizacje humanitarne, w tym zajmujšce się naruszeniami praw człowieka.Wywalczyły sobie one "prawo ingerencji" w sprawy wewnętrzne państw, opierajšc się nauniwersalnych wartociach moralnych.Opis wybranej Organizacji Pozarzšdowej.KOMITET OCHRONY ORŁÓW- Status Organizacji:Komitet Ochrony Orłów (KOO) został powołany w roku 1981 jako nieformalna grupa,skupiajšca osoby zajmujšce się ochronš i badaniami ptaków drapieżnych w Polsce. W roku1991 KOO zarejestrowany został jako stowarzyszenie (organizacja pozarzšdowa) zajmujšcesię działalnociš społecznš. Obecnie zrzesza około 400 członków na terenie całego kraju.Wród nich sš zarówno specjalici zajmujšcy się zawodowo ornitologiš i ochronš przyrody,lenicy, jak również entuzjaci ochrony ptaków drapieżnych i przyrody.- Cele statusowe KOO:stała rejestracja stanu liczebnego i rozmieszczenia poszczególnych gatunków ptakówdrapieżnych w kraju oraz okrelenie ich wymagań siedliskowych i pokarmowych;monitoring efektywnoci rozrodu wraz z okreleniem roli poszczególnych czynnikówwarunkujšcych produktywnoć lęgów;opracowywanie i dšżenie do bieżšcej nowelizacji zasad ochrony prawnej ptakówdrapieżnych;stała kontrola terenowa przestrzegania obowišzujšcych przepisów ochronnych;czynne przeciwstawianie się aktom wandalizmu skierowanym przeciwko drapieżnikom;organizowanie różnych form aktywnej ochrony ptaków drapieżnych;popularyzowanie w społeczeństwie ochrony ptaków drapieżnych oraz aktualnej wiedzy oich biologii i ekologii.- Zarzšd Organizacji:Pracš organizacji kieruje omioosobowy Zarzšd z siedzibš w Olsztynie, w cisłej współpracyz koordynatorami regionalnymi, którzy z kolei koordynujš realizację zadań w 9 regionachPolski.Skład Zarzšdu:Prezes - Jan Lontkowski, Muzeum Przyrodnicze UWr, WrocławWiceprezes - Tadeusz Mizera, Zakład Zoologii AR, PoznańSkarbnik - Sebastian Jakowszczenko, OlsztynSekretarz - Zdzisław Cynian, OlsztynCzłonkowie Zarzšdu:- Artur Adamski, Zakład Ekologii Ptaków UWr, Wrocław- Marek Kalisiński, Szczecin- Romuald Mikusek, Park Narodowy Gór Stołowych, Kudowa Zdrój- Tadeusz Stawarczyk, Muzeum Przyrodnicze UWr, WrocławNad stronš merytorycznš działalnoci KOO opiekę sprawuje Rada Naukowa, w której składwchodzš:- prof. dr hab. Zbigniew Głowaciński, Instytut Ochrony Przyrody PAN w Krakowie,- prof. dr hab. Maciej Gromadzki, Kierownik Zakładu Ornitologii PAN w Gdańsku,wiceprzewodniczšcy Państwowej Rady Ochrony Przyrody,- prof. dr hab. Ludwik Tomiałojć, Muzeum Przyrodnicze Uniwersytetu Wrocławskiego,członek Komitetu Ochrony Przyrody PAN i przewodniczšcy Polskiego Komitetu wiatowejUnii Ochrony Przyrody (IUCN).- Regiony:Koordynatorzy regionalni nadzorujšcy pracę wolontariuszy:- Region Pomorze Zachodnie - Marek Kalisiński, Szczecin- Region Pomorze rodkowe, Bogusław Kotlarz, Wicko- Region Polska Północno-Wschodnia - Zdzisław Cenian, Lubomino- Region Nizina Północnopodlaska - Robert Kapowicz, Białystok- Region Polska Centralna - Andrzej Górski, Katedra Ekologii i Ochrony rodowiska UWM,Olsztyn- Region Wielkopolska i Ziemia Lubuska, Tadeusz Mizera, Katedra Zoologii AR, Poznań- Region lšsk, Jan Lontkowski, Muzeum PrzyrodniczeUWr, Wrocław- Region Małopolska, Marian Stój, Jasło- Region Lubelszczyzna, Janusz Wójciak, Lublin- Promocja i edukacja:W latach 1993-2001 KOO prowadził szerokie działania edukacyjne w zakresie ochronyptaków drapieżnych, skierowane przede wszystkim do leników i administracji państwowejodpowiedzialnej za ochronę przyrody, a także do osób zajmujšcych się ornitologiš i ochronšprzyrody w skali poszczególnych regionów Polski.Wydano następujšce materiały edukacyjne, każde w nakładzie kilku tysięcy egzemplarzy:plakaty: rybołów (rok 1993); rzadkie ptaki drapieżne Polski, bielik (rok 1996); orzełprzedni, orlik krzykliwy (rok 1999); ptaki drapieżne, ochrona strefowa miejsc rozrodu ptakówdrapieżnych (2001);broszury: rzadkie ptaki drapieżne Polski, ochrona ptaków drapieżnych (rok 1993); bielik,rybołów (rok 1996); orzeł przedni, orlik krzykliwy (rok 1999); ptaki drapieżne, ochronastrefowa miejsc rozrodu ptaków drapieżnych (2001);naklejki: logo KOO, bielik, rybołów, orzeł przedni, chrońmy błotniaki (rok 1996), orzełprzedni, orlik krzykliwy, kania czarna, kania ruda (rok 1999);Biuletyny KOO: nr 5 (rok 1993); nr 6 (rok 1994), nr 7 (rok 1995), nr 8 (rok 1998), nr 9 (rok1999), nr 10 (rok 2000), nr 11 (rok 2001).Raporty Naukowe KOO: nr 1 (rok 2000), nr 2 (rok 2001).Materiały te sš rozprowadzane w szerokim kręgu odbiorców zwišzanych z ochronš przyrody(m.in. wszystkie Parki Narodowe i Krajobrazowe, Wojewódzcy Konserwatorzy Przyrody,Generalna i Regionalne Dyrekcje Lasów Państwowych, Ministerstworodowiska, sponsorzy programu KOO oraz organizacje pozarzšdowe zajmujšce się ochronšprzyrody). Wydawnictwa te rozprowadzajš również koordynatorzy i członkowie KOO w celupromowania idei ochrony ptaków drapieżnych i działalnoci naszej organizacji.W latach 1998-2000 przeprowadzono w całym kraju 19 prelekcji dotyczšcych ochronyptaków drapieżnych. Odbyły się one w największych orodkach akademickich Polski,podczas reg...
[ Pobierz całość w formacie PDF ]