1071 Strzepotek edypus, Motyle
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Strz´potek edypus
Coenonympha oedippus
(Fabricius, 1787)
W piÊmiennictwie zagranicznym podawane sà ogólniko-
wo trawy i turzyce.
1071
AktywnoÊç
Motyle latajà przy s∏onecznej, a tak˝e pochmurnej, ale cie-
p∏ej pogodzie, powoli i nisko wÊród wysokich traw i turzyc.
Strz´potek edypus
stawonogi, owady, motyle, ru-
sa∏kowate
, o
czenicowate
Cechy ekologiczne
Ârodowiskiem wyst´powania gatunku sà torfowiska niskie,
zarówno w´glanowe, jak i te po∏o˝one w dolinach rzek
[6410, 6430, 7210].
Opis gatunku
Wierzch skrzyde∏ czarnobrunatny, na tylnym skrzydle wi-
doczne sà dwie lub trzy ciemne plamki w ˝ó∏tawej obwód-
ce. Spód skrzyde∏ jasnobrunatny. Wzd∏u˝ zewn´trznego
brzegu na obu parach skrzyde∏ wyst´puje rzàd du˝ych
czarnych plamek, ka˝da z ˝ó∏tà obwódkà i bia∏à êrenicà
w Êrodku (Buszko & Mas∏owski, 1993).
Rozmieszczenie geograficzne
Gatunek o zasi´gu transpalearktycznym, wyst´pujàcy
w strefie klimatu umiarkowanego od zachodniej Europy
po Japoni´. W Europie zasi´g mocno rozproszony. W Pol-
sce znany z 3 stanowisk: w dolinie rzeki LeÊnej w Puszczy
Bia∏owieskiej (Krzywicki, 19670 w Dolinie Narwi (Winiar-
ska, 2001) oraz w okolicach miejscowoÊci Zawadówka
ko∏o Che∏ma (Buszko & al., 1996). Potencjalnie dogodne
dla gatunku Êrodowiska znajdujà si´ w Kotlinie Biebrzaƒ-
skiej, jednak mimo wieloletnich poszukiwaƒ nie uda∏o si´
go tam znaleêç.
Mo˝liwoÊç pomylenia z innymi
gatunkami
Strz´potka edypusa mo˝na pomyliç z ma∏ymi okazami
samców przestrojnika trawnika –
Aphantopus hyperantus
(L.). U tego ostatniego jednak w okolicy wierzcho∏ka przed-
niego skrzyd∏a znajduje si´ niewielkie oczko z jasnà ob-
wódkà. Podobnym gatunkiem jest tak˝e strz´potek hero –
Coenonympha hero
(L.). U tego gatunku na spodzie skrzy-
de∏ rzàd plamek ocznych obrze˝ony jest od strony nasady
skrzyd∏a wàskà bia∏a przepaskà.
Cechy biologiczne
Rozmna˝anie
Gatunek jednopokoleniowy. Motyle pojawiajà si´ od
koƒca czerwca do koƒca lipca. Nic nie wiadomo na te-
mat roÊlin pokarmowych strz´potka edypusa w Polsce.
Status gatunku
Kategoria zagro˝enia na Polskiej Czerwonej LiÊcie: CR
Status prawny: w Polsce podlega Êcis∏ej ochronie
Wymieniony w II za∏àczniku Konwencji Berneƒskiej
Wymieniony w II i IV za∏àczniku Dyrektywy Habitatowej
Wyst´powanie gatunku na
obszarach chronionych
W zasadzie wszystkie miejsca wyst´powania strz´potka
edypusa sà terenami chronionymi. Miejsce wyst´po-
wania gatunku w Puszczy Bia∏owieskiej znajduje si´
43
Nazwa zwierzaka
Gatunki zwierzàt (z wyjàtkiem ptaków) – Bezkr´gowce
1071
w trudno dost´pnej, nadgranicznej cz´Êci puszczy ob-
j´tej rezerwatem Przew∏oka, stanowisko nad Narwià
znajduje si´ w obr´bie Narwiaƒskiego Parku Narodo-
wego, a stanowisko ko∏o Che∏ma jest na obszarze re-
zerwatu Zawadówka.
Propozycje wzgl´dem gatunku
Gatunek chwilowo nie wymaga ochrony czynnej. Wskazane
jest jednak zaanga˝owanie stra˝y leÊnej lub stra˝y ochrony
przyrody w celu ochrony stanowiska w Zawadówce przed
nielegalnym od∏owem motyli przez kolekcjonerów.
Rozwój i stan populacji,
potencjalne zagro˝enia
Propozycje wzgl´dem populacji
Na obecnym stanie wiedzy nie jest mo˝liwe zaproponowa-
nie dzia∏aƒ pozwalajàcych na zarzàdzanie populacjà.
Rozwój i stan populacji
Na stanowisku w Puszczy Bia∏owieskiej gatunek prawdopo-
dobnie wymar∏. Od koƒca lat 60. nie potwierdzono jego
wyst´powania. W Narwiaƒskim Parku Narodowym zebra-
no tylko jednego osobnika i na tej podstawie trudno sàdziç
o wielkoÊci populacji. Najlepiej poznana jest populacja
z rezerwatu Zawadówka, gdzie gatunek jest obserwowany
od poczàtku lat 90. Poniewa˝ jest to stosunkowo niewielki
obszar, ∏atwiej oceniç wielkoÊç populacji, która mo˝e osià-
gaç liczebnoÊç kilkuset osobników.
DoÊwiadczenia i kierunki badaƒ
Istnieje pilna potrzeba zbadania bionomii strz´potka edy-
pusa w Polsce. Pozwoli∏oby to na zidentyfikowanie roÊlin
pokarmowych gàsienic, poznanie sposobów zimowania
gàsienic, okreÊlenie tempa i zasi´gu dyspersji, wyjaÊnienie
strategii rozrodczych, opracowanie metod introdukcji itp.
Bibliografia
Potencjalne zagro˝enia
Zagro˝eniem dla gatunku jest du˝e rozproszenie stanowisk,
co mo˝e skutkowaç bezpowrotnym wymieraniem izolowanych
populacji. Post´pujàca sukcesja i zarastanie torfowisk niskich
zaroÊlami wierzby, a nast´pnie tworzenie si´ lasów ∏´gowych
i olsów tak˝e mo˝e przyczyniaç si´ do gini´cia gatunku.
Z wp∏ywów antropogenicznych nale˝y wskazaç wiosenne wy-
palanie traw w dolinach rzek i innych terenach podmok∏ych,
a tak˝e presj´ kolekcjonerskà, której sprzyja niewielki obszar
wyst´powania gatunku (Dàbrowski & Krzywicki, 1982).
BUSZKO J., KAITILA J., JUNNILAINEN J., NOWACKI J., NUPPO-
NEN K., PA¸KA K. 1996. Nowe i rzadko spotykane gatunki
w faunie Polski. Wiad. Entomol., Poznaƒ, 15: 105–115.
BUSZKO J., MAS¸OWSKI J. 1993. Atlas motyli Polski. Cz. I. Motyle
dzienne (
Rhopalocera
). Grupa IMAGE, Warszawa, 269 str.
DÑBROWSKI J., KRZYWICKI M. 1982 Ginàce i zagro˝one gatun-
ki motyli (
Lepidoptera
) w faunie Polski. Cz´Êç I. Nadrodziny
Papilionoidea, Hesperioidea, Zygaenoidea
. Studia Naturae,
Seria B, Nr 31: 1–171.
KRZYWICKI M. 1967 Fauna
Papilionoidea
i
Hesperioidea
(
Lepidop-
tera
) Puszczy Bia∏owieskiej, Ann. Zool., Warszawa, 25: 1–213.
WINIARSKA G. 2001. Butterflies (
Lepidoptera: Hesperioidea, Papi-
lionoidea
) in Narew National Park, Fragm. Faun., 44: 73-78.
Propozycje dzia∏aƒ ochronnych
Propozycje wzgl´dem siedliska gatunku
Nale˝y utrzymywaç siedliska wyst´powania strz´potka edy-
pusa na odpowiednio niskich etapach sukcesji i w tym ce-
lu usuwaç rozwijajàcà si´ warstw´ krzewów. Trzeba tak˝e
zadbaç o regulowanie stosunków wodnych, tak by nie do-
puÊciç do przesuszenia torfowisk.
Jaros∏aw Buszko
44
[ Pobierz całość w formacie PDF ]